The Poetics of an Odd (wo) Man out

after x number of months of waiting, x VRs processed (katas kasi ito ng holiday pay), and pagdarasal na yung makabunot sa kin ay regaluhan ako nito... ay nakabili na din ako ng KOREANOVELA bike. Ansaya ng pakiramdam. Super excited ako kasi antagal ko rin inasam asam ito..

binili ko yung bike sa Raon kasama ang nanay ko. color red yung bike. naisip ko kasi yung tatay ko eh. hehehe. basta nung nakita yung bike may parang music na "starira stadirara" tapos naimagine ko agad ang sarili ko sa bike na yun kaya ayun ang binilli ko. hehehe

wala pa akong naiisip na ipapangalan dito. siguro KB as in koreanovela bike since ganyan ang katawagan ko na. Yung tindero ng bike sabi lady's bike daw yun tapos yung nag-assemble nung bike (na nagsabi rin na maiksi yung binti ko dahil hindi ko abot yung sahig pagsakay sa bike) ang tawag dun ay chinese bike..

after ma-assemble ito ni-road test ko na siya sa subdivision namin. may nagsabi sakin, "wow parang sa pelikula lang ah" may ilan din napatingin,... hahahaa choz.. basta masaya ako.

I'm having difficulties comprehending what my spanish teacher is talking about more than ever. In fact, out of 50 words he spoke, i could only grasp 5 words.. hahaha.. .. maybe i should work extra hard and study more if I really want to learn the language.

My spanish teacher who looks like young santa ( as per cha) really speaks fast and he never attempted to explain anything in english.. huhu.... today we had this activity, where we had to list down what amparanoia (spanish indi band) is saying in the interview. While watching the video, I was doodling something on my notes... well more of FLAMES.. then my classmate looked down on my notes and noticed it. He grinned and sort of nudge me as if to say, "ano yan ginagawa mo" syempre, nahiya ako... he thought i was doing the activity seriously since it looked like I was writing something... but NOOO... flames pala to.. kaya naman when teacher is asking what amparanoia said... my mind and notes are like NADA...
focus badette!

kung hanggang tula lang ako
richard r. gappi

Puting lapida itong pintong papel.
Tuwing dadalaw ka, nagkakapangalan
ang pangungulila, nahahawi
ang mga agiw na napagkit sa mga ukit.
Tila umiingit na bisagra ang mga salita
kapag pinatutuloy ang mga ito;
sumisilip naman ang matalas na sinag,
tila balaraw na nilalaslas ang dilim
na nakalupasay sa sahig.
Minsan, nagmumulto ang puntod.
Pinangangatog ang tuhod.
Ngunit muli akong ipapanatag
ng katotohanang nakapinid na
ang ngiti ng lugod,
nakahimlay na ang damdaming
nagpatibok sa puson.
Sa ganitong tagpo, lalong
lumalawak ang giwang ng pinto.
Sapagkat sa bawat katok ng mga salita
nauulinigan ko ang iyong
mga impit na halinghing at bulong;
sa bawat tulos ko ng taludtod,
pumapatak sa diwa ang malalapot na gunita;
at kapag naitundos ko ang imahen,
nakukuyom ko kahit
ang balangkas ng iyong anino.
Kaya unawain ako
kung ito lang ang kayang gawin.
Sapagkat tula lang ang naaangkin.
At dito ka lang nagiging akin.

Nakuha ko from Jpaul

Nagulat ako sa comment ni Jay sa'kin nung futsal last Tuesday, "det wag kang matakot sa bola.. isipin mo na lang backdoor yan!" eh sa totoo naman hindi ako takot sa bola. oo sige na nga aaminin oo takot ako sa bola or sa anything na makakasakit sa kin.. duh! siyempre masakit naman talaga ang masaktan. pero paminsan minsan kinakailangan matamaan ng bola sa kalagitnaan ng laro at masaktan para tumibay ka at para matuto ka hindi lamang ng pag-ilag moves kundi umisip ng paraan kung pano mo haharapin ang malakas na hagupit na bola.

wala ng multiply sa office. Blinocked na ulit nung mga taga-IT samin. natunugan ata na panay ang pag-update namin every shift. nalungkot naman ako...wala ng libangan..

isang nakakaaliw na ideya na narinig ko today: palay na nga lumapit sa manok, tinangihan pa...

naalala ko tuloy yung sinabi ni JM dati, mas madaling mahuli ang manok pag nakatali.. o di ba wala na tong sense pero wala lang...

nakakita na akong cheaper version ng koreanovela bike sa raon kahapon.. hmmm mas mura ito ng P400 kesa dun sa nakita ko sa sm fairview at mas maraming colors.. sabi ko sa tatay ko bibilhin kong kulay ay purple para mahihiya siyang gamitin.. hahaha.. sagot ng tatay ko: "eh sprayan ko yan ng itim" (ayus noh)..

nakapunta na rin ako sa wakas sa bookay kung san bumili ako ng isang isabel allende buk at bracelet na unique (i think) dami dun asteeg na buks na guato kong balikan someday..

sabi ko kay ar, wag na magpasalubong ng panyo kasi nung last year ayun yung pasalubong niya tapos katakot takot na luha at malas ang inabot ko (oo supertitious ang lola mo) kaya now binigyan niya ako ng walley... thanks arleggy :)

When I opened my multiply account this morning, I couldn't access it because of it was {BLOCKED} again. Hay sighs... I was even planning to upload pictures this weekend here..

Some good things never last and this is one of them...

Pero siyempre nung kinahapunan na

Hindi na ulit {BLOCKED} siya... woot kaya heto ako nakakapag-blog...

I'm sure darating din yung time na permanent na tong mawawala pero til then... multiply lang ng multiply... wag lang papahuli.. choz

Noong Sunday, sinamahan ako ng ate ko na tumingin ng koreanovela bike sa may SM. Sa kagandahan palad nakakita ako na kulay blue na sinakyan ko pa para ma-feel if dizzizit na nga.. pero nag-disclaimer ako dun sa may kuya at ate tindera dun na hindi pa ako bibili kasi wala pang pera.. grabe natuwa ako kasi nakakita ako ng gusto kong bike kaso lang nga medyo mahal.. ang budget ko lang kasi atlis 2.5K. Naisip ko na tumingin na lang sa ibang bicycle shops sa may amin or di kaya sa raon kung san mura yung bike. Yung tatay ko nag-suggest na motor na lang daw bilihin ko.. (kamusta naman!) hehehe..

Today naman natapos ko na ang spam beat.... woot tapos dumating na din si jerz (from the land of durian) na nagbigay sakin ng 3 Bob Ong books. Super natuwa ako kasi sa totoo lang, wala akong buk nun at hindi pa ako nakakabasa ng any Bob Ong buks ( o kamusta naman)... hehehe ..

Thank you Jerz :)

After giving up on convincing my sister to watch Tanging Ina Niyong Lahat, I decided to watch the German film, Run Lola Run. The movie explores the concept of people's actions/decisions leading to different consequences and realities. Basically, it's about the story of Lola who tried to save her boyfriend Manni from impending doom by getting 100,000 marks within 20 minutes. At the onset of the film, Lola was late for her 'appointment' with Manni because her scooter was stolen. Due to that, Manni took the subway along with the money (he needs to deliver to some crime lord), which he accidentally left and pick up by a bum. And this is where all the 'running' begins...

The movie consists of three runs and always re-begins on the part of Manni-Lola's telephone conversation at 11:40 am.Three runs that results to various endings. I like this movie since it makes you think and it engages you in a 'dialogue' of sorts. The style of narration and use of still frames to tell what will happen to the people that Lola passes by are really innovative. Asteeg!

I was thinking, what if on the third run, the bum shot Manni when Manni gave his gun in exchange for his bag of money or what if Manni got killed by the crime lord since he lost his money. Something tragic. It reminds me of Orpheus and Eurydice or Romeo and Juliet... what if these tragedies had many runs perhaps it wouldn't end so tragically?

In life (eto yun eh), there are moments when I wished I could be lola and just shout, "STOP" and everything will re-start again. Don't get me wrong. I've learned to appreciate my past as something that molds me to become the 'me' now. It's just that there are rare happy moments that I want to relive and replay again and again...